مدل هوشمند مدیریت پایداری روسازی راه با بکارگیری شبکه های عصبی ـ فازی و تصمیم گیری برای بزرگراهها ‏

راهها و بزرگراهها در یک کشور به منزله شاهرگهای حیاتی آن کشور هستند. وجود راهها باعث ‏پویایی و تحرک هر منطقه می گردد و این تحرک به نوبه خود باعث توسعه و بهبود اقتصادی می شود. ‏با توجه به روند توسعه روزافزون کشورها، اهمیت راهها روز به روز زیاد شده و بر میزان ترافیک آنها ‏نیز افزوده می شود. این امر لزوم توجه بیشتر به بخش راهها را آشکار می سازد. در دنیای امروز یکی ‏از ارکان مهم توسعه اقتصادی، راههای با بازدهی مناسب هستند. به همین دلیل در سالهای اخیر مدیریت ‏پایداری روسازی راهها به یک حرفه تخصصی تبدیل شده است. یکی از مهمترین پارامترهایی که ‏مرتبط با فرایند تصمیم گیری در سیستمهای مدیریت روسازیها می باشد و در عملکرد روسازی و ‏همچنین هزینه های مربوط به استهلاک وسایل نقلیه و نیز کیفیت سواری راهها موثر است، ناهمواری راه ‏‎(roughness)‎‏ نامگذاری می شود. ناهمواری با شاخص های متفاوتی ارائه می گردد که مهمترین آنها ‏که امروزه در اکثر کشورهای جهان کاربرد دارد شاخص ناهمواری بین المللی ‏‎(iri)‎‏ می باشد. در این ‏تحقیق با کاربرد روش های ترکیبی نوین استنتاجی هوشمند عصبی- فازی نسبت به ساده سازی ‏توصیف رفتار کمی، بستر سازی و ارزیابی های چند بعدی کمی- کیفی، و استنتاج شرطی جهت ‏تصمیم سازی های چند منظوره در آنالیز ناهمواری های روسازی اقدام گردیده است. با توجه به پاسخ ‏های دریافتی از شبکه های عصبی- فازی پس از کالیبره شدن، اقدام به اولویت بندی مدل های برتر و ‏مقایسه آنها می گردد. در نهایت با اولویت بندی مدل های حاصل شده از شبکه های عصبی- فازی، ‏اقدام به شناسایی پارامترهای موثر بر ناهمواری های روسازی و ارائه سیاست های مدیریتی لازم جهت ‏ارتقاء سطح پایداری روسازی راهها گردیده است. ‏